- Ներկայացրու Շրմաղ բիբիի կերպարը հետևյալ հերթականությամբ՝ նրա արտաքինը, բնավորությունը, արարքները:
Նա ջինջ ձայն ուներ, պառավ տատիկ էր՝ 70 տարեկան։ Նա եկեղեցի երբեք չէր գնում քանի որ ոչ մի աղոթք չգիտեր, բայց ամեն անգամ եկեղեցու զանգերը լսելով, կանգնում էր դռան մոտ և լսում էր պատարագը։
- Ի՞նչ լուր էր տարածվել: Ինչու՞ էին մարդիկ դա որպես բոթ ընդունում:
Լուր էր տարածվել, որ պատերազմ է սկսվել և բոլորի ձիերը պետք է հավաքեն։ Մարդիկ դա որպես բոթ էին ընդունում քանի որ աձիերը ոմանց համար շատ օգնող ձեռք էր, և շատ մարդիկ առանց ձիու ոչինչ չէին կարողանում անել։
- Ի՞նչ վերաբերմունք ուներ Սիմոնը կենդանիների նկատմամբ: Ինչպե՞ս էր դա արտահայտվում:
Նա իր ձիուն ընդունում էր որպես եղբայր։ Նա կենդանիների հետ լավ էր վերաբերվում։ Նա չէր ուզում կենդանուն բաց թողեր, ինչպես իր մոտ բարեկամ։
- Ի՞նչ մտքեր էին համակել ձիավորներին քաղաք գնալու ճանապարհին, ինչպե՞ս փոխվեց նրանց տրամադրությունը:
Ձիավորները սկզբում լուռ էին, ոմանք առավոտի զովից ընդարմացել ու կարկամել էին։ Սակայն բոլորն էլ իրենց դժվար մտքերի հետ էին, ձիերն էին համեմատում իրար, ուշի-ուշով դիտում, որպեսզի որոշեն, թե ո՞րը նորից կվերադառնա այս ճանապարհով, և որի՞ սանձն ու սարքը շալակած տուն կբերի, որպես մեռած մարդու զգեստներ, որոնց վրա այնպես դառնալի ողբ են երգում գյուղի կանայք։
Բոլորը տխրում էին, բայց փորձում էին տրամադրությունը բարձր պահել։
- Ուշադիր կարդա 4-րդ մասը՝ հերոսների զրույցը,նրանց զրույցից եզրակացություն արա , թե ինչ ժամանակաշրջանի դեպքեր են ներկայացվում պատմվածքում:
Նրանք երկրորդ հմաշխարհային պատերազմի մասին են խոսում, որին ուղարկում էին նրանց ձիերին։
- Ինչու՞ էր Սիմոնը Ցոլակին համեմատում այլ ձիերի հետ:
Որպեսզի հասկանա արդյոք հնարավոր է, որ իր խղճուկ ձիուն չտանեն պպատերազմ։
- Ինչպե՞ս էին քաղաքի հրապարակում կազմակերպում ձիերի ընտրությունը: Դու ի՞նչ պայմաններ կառաջարկեիր:
Հրապարակի մի անկյունում, տախտակներից շինած փոքրիկ բարձրության վրա, դագաղի նման նեղ սեղանի շուրջը նստել էին իշխանավորները։
Նրանցից հեռու ոտքի վրա էր ստորադաս պաշտոնյաների՝ ուրյադնիկների, տանուտերերի և գյուղական գրագիրների խումբը, իրենց պաշտոնական տարազով, շքանշաններով և պղնձյա ծանր մեդալներով։ Ավելի հեռու՝ հպատակների բազմությունն էր, որ ծովի նման ծփում էր։
Նրանք ամեն գյուղի գյուղացիներին հերթով կանչում էին և զննում էին։ Եթե ձին վնասվածք ուներ չէին տանում, իսկ եթե ամենինչ լավ էր հանում էին իրենց չվանները, նետում տերերի վրա և նոր չվաններ դնում։
- Ի՞նչ կարծիք ունես Սիմոնի արարքի վերաբերյալ: Քննարկիր դասընկերներիդ հետ:
Կարծում եմ նա հոգեբանական լուրջ ապրումների մեջ էր, բայց միևնույնն է նման բան անել պետք չէր։
- Պատմվածքի 7-րդ մասը կարդալուց հետո գրիր քո վերջաբանը: Վերջում համեմատիր քո ու Բակունցի տարբերակները:
Սիմոն տխուր, հոգնած վերադարձավ տուն։ Շողիկը բակում նստած սպասում էր իր հայրիկին։ Երբ Սիմոնը մտավ ներս, Շողիկը թռավ իր գիրկը և հարցրեց։
-Ո՞րտեղ է Ցոլակը։
Հայրը պատասխանեց։
-Նրան տարան։
Մի քանի րոպե դրսում լռության մեջ նստելուց հետո դրսից մի ձայն լսվեց։ Շողիկը դուրս եկավ դռնից և հեռվում մի զինվորի տեսավ, իսկ կողքին․․․։ Կարծես ձի լիներ։ Շողերը կանչեց Սիմոնին։ Սիմոնը դուրս եկավ և շատ ծանոթ բան տեսավ։ Դա Ցոլակն էր։
Զինվորը Ցոլակի հետ հասավ դռան մոտ։ Սիմոնը երբ տեսավ Ցոլակին դեմքին միանգամից ժպիտ հայտնվեց։ Նա գրկեց Ցոլակին և սկսեց շոյել։ Զինվորն ասաց, որ փաստորեն այդ ձին չի կարող պատերազմ գնալ։ Սիմոնը զինվորին հրավիրեց ներս, թեյ հյուրասիրեց և նրանք մինչ ուշ գիշեր նստեցին և զրուցեցին։
Հենց այսպես ես կավարտեի պատմվածքը։ Ակսել Բակունցի ավարտով ձին չի վերադառնում և Սիմոնը մնում է առանց ձի, և շատ վատ ավարտ է լինում։ Բայց ես ավելի ուրախ ավարտեցի այս պատմվածքը քանի որ կարծում եմ, որ այս պատմվածքին ավելի լավ ավարտ է համապատասխանում։
- Ներկայացրու պատմվածքի երեք ձիերին՝ սպիտակ ձիուն, Ցոլակին, կապտավուն ձիուն: Բնութագրիր նրանցից յուրաքանչյուրի դերը պատմվածքում:
Սպիտակ ձին գենելարի ձի է։ Նրան չեն տանում պատերազմ չնայած նրան որ նա հաղթանդամ ձի է։ Այս ձիու շնորհիվ պատմվածքում անարդարություն է մտնում։ Ցոլակը խղճուկ ձի էր՝ գեր, փոքր։ Նա պատմվաքի գլխավոր հերոսն էր։
- Ինչու՞ է պատմվածքը վերնագրված Սպիտակ ձին: Արդա՞ր է արդյոք Կոստանդ աղայի ձիուն ազատելը:
Կարծում եմ, որ ամենևին էլ արդար չէր Կոստանդ աղայի ձիուն ազատելը։ Կոստանդ աղան հարուստ մարդ էր, և ուներ շքեղ ձի, բայց նա քաղաք գնացել էր ուրիշի խղճուկ ձիով, որպեսզի նրան խղճան։ Բայց դա մարդկային և արդար քայլ չէր։